Zostawiliśmy

Misiones za nami by wkroczyć do Corrientes – prowincji zdecydowanie bardziej odludnej. Drogi też staÅ‚y siÄ™ bardziej odludne. I kiepskie. Szczególnie we znaki daÅ‚ nam siÄ™ odcinek drogi ziemnej do Carlos Pellegrini – poÅ›rodku interioru, przy Parku Narodowym Esteros del Ibera . A tam – wspaniaÅ‚a flora i fauna – kajmany, kapibary i dużo ptactwa. Å»eby tam jednak dojechać przedzieraliÅ›my (to dobre sÅ‚owo) siÄ™ przez piasek równie czÄ™sto prowadzÄ…c co jadÄ…c (Å›rednia dnia 8,5 km/h). SpotykaliÅ›my tylko gauchos i samochody 4×4 – kierowców, których prosiliÅ›my o wodÄ™.

Dym widoczny na fotografii jest efektem wypalania pastwisk przez Gauchos. Trzeba spadać.

Koleiny sięgające kostki (czasem łydki)

Sprzęt też dostał nieźle w dupę

Franca

Spaliśmy głownie pod namiotem i w gościnie u Gauchos – argentyńskich kowbojów, którzy zajmują się bydłem. Prowadzą proste życie. Wcześnie wstają, późno się kładą grając wcześniej w karty na drobniaki. Dzień za dniem.

O Gauchito Gilu opowiemy w specjalnym wpisie

Parzymy Dźerbu (Yerbę) na drogę

Słońce zrobiło nam małe kuku

Opalenizna zdradza profesjÄ™

Czasem rowerem, czasem kamionetÄ…

Prysznic brazylijski – nazwa pochodzi od największego producenta. W starym LP po Kubie przeczytałem, że nigdy nie należy ich dotykać. Tutaj coś mnie podkusiło i – doznałem elektryzujących pieszczot. Cała masa jest ich tutaj – muszą być tanie (prysznice)

Następną prowincją była Entre Rios – równolegle do drogi krajowej wybudowana jest nowa – jeszcze nie otwarta. Tego dnia (i kilka godzin w nocy) przejechaliśmy 166 km pośród niesamowitych zapachów kwitnących sadów pomarańczowych. Na drodze tej minął nas… bolid Formuły 1. Serio. Też nie wierzyliśmy – jakieś ćwiczenia.

Z Argentyny na wysokości miasta Concordia wjechaliśmy do Urugwaju – ale o tym innym razem.